தொண்டர் தம்பெருமை Glory of Devotees

பெரியது எது WHICH IS THE BIGGEST? 

asks Lord Muruga to Tamil Poet and Siddha Avvaiyar
...She replies

பெரிது பெரிது புவனம் பெரிது;
Earth is Bigger

புவனமோ நான்முகன் படைப்பு;
Earth is created by Lord Brahma

நான்முகனோ கரியமால் உந்தியில் வந்தோன்;
Lord Brahma emerged from Lord Vishnu's navel

கரியமாலோ அலைகடல் துயின்றோன்;
Lord Vishnu sleep in the Ocean,

அலைகடல், குறுமுனி அங்கையில் அடக்கம்;
Ocean is trapped in the Kamandal of Sage Agastya

குறுமுனியோ கலசத்தில் பிறந்தோன்;
Sage Agastya was born from Kalash

கலசமோ புவியிற் சிறு மண்;
Kalash is made up of a small portion of the earth

புவியோஅரவினுக்கு ஒருதலைப் பாரம்;
Earth is a load on one of the thousand heads of snake Adisesha

அரவோ உமையவள் சிறுவிரல் மோதிரம்;
The snake is a ring in the little finger of Goddess Uma

உமையோ இறைவர் பாகத்து ஒடுக்கம்;
Goddess Uma is part of Lord Shiva

இறைவரோ தொண்டர் உள்ளத்து ஒடுக்கம்;
Lord Shiva is part of His devotees

தொண்டர் தம்பெருமை சொல்லவும் பெரிதே!
The glory of devotees is the greatest to say

ஸ்ரீ கோவிந்த தாமோதர ஸ்வாமிகள் (ஆங்கரை பெரியவா)

ஸ்ரீ மஹாபெரியவாளிடம் அத்யந்த பக்தி கொண்டு நம் தெய்வ மத புராணங்களுக்காக தம் வாழ்வையே அர்பணித்த ஒரு மஹான் ஸ்ரீ கோவிந்த தாமோதர ஸ்வாமிகள் என்ற ஞான தபோதனர் ஆவார் (ஆங்கரை பெரியவா என்றும் திருவல்லிக்கேணி பெரியவா என்றும் பக்தர்களால் அறியப்படுபவர்) பூர்வாஸ்ரமத்தில் கல்யாணராம பாகவதர் என்று அழைக்கப்பட்ட அந்த மஹான், மஹாபெரியவாளின் உத்தரவின் பேரில் தம் வாழ்நாள் முழுவதும் ஸ்ரீமத் ராமாயணம், ஸ்ரீமத் பாகவதம், மூல பாராயணமும் ப்ரவசனமும் செய்து வந்தார். பணம், புகழ், கெளரவம் எதையும் எதிர்பாராது பகவானை பாடுவதையே தம் கடமையாக உயிர்மூச்சாக கொண்டு வாழ்ந்தார்.

அன்னை ஸ்ரீ ஆண்டவன் பிச்சி - வாழ்க்கைக் குறிப்பு.. ஐந்தாம் மற்றும் நிறைவுப் பகுதி

1951 ஆகஸ்ட் 28, காயத்ரி ஜபம். மரகதம்மா அன்று சமையலை தான் கவனித்துக் கொள்வதாகக் கூறி சமையல் செய்பவரை வீட்டில் உள்ள மற்ற ஆண்களுடன் காயத்ரி ஜபம் செய்ய அனுப்பினார். நைஷ்டிக பிரம்மசாரியான அவர் காபி போடுவதற்காக ஒரு பெரிய பாத்திரம் நிறைய தண்ணீரை அடுப்பில் வைத்துவிட்டு மாடிக்கு சென்றுவிட்டார். கொல்லைப்புறத்தில் உள்ள பூஜையறை முற்றத்தில் கோலம் போடுவதற்காக மரகதம்மா சென்றார். அங்கேதான் அனைவரும் அமர்ந்து பஜனை செய்வது வழக்கம். அங்கு இரு மரங்களுக்கிடையே ஒரு மேடை இருந்தது. முற்றத்தின் கதவை திறந்ததும் கண்ட காட்சியானது அவரை சிலையாக்கியது. தன் கண்களையே அவரால் நம்பமுடியவில்லை. அங்கே மேடையில் தண்டபாணியின் கையை பிடித்துக்கொண்டு சாக்ஷாத் ஸ்ரீ ரமண பகவானே தான் எப்போதும் அமர்ந்திருப்பதுபோல் சாய்ந்து உட்கார்ந்திருந்தார்.

அன்னை ஸ்ரீ ஆண்டவன் பிச்சி - வாழ்க்கைக் குறிப்பு.. நான்காம் பகுதி - ஸ்ரீ ரமண தரிசனம்

திருவண்ணாமலை விஜயம்

1950ம் வருடம் மார்ச் 27ம் தேதி மரகதம்மாவின் நாத்தனாரும் இன்னும் சில பெண்களும் திருவண்ணாமலை சென்று அண்ணாமலையாரையும் ரமண மஹரிஷியையும் தரிசிக்க திட்டமிட்டு மரகதம்மாவையும் உடன் வர அழைத்தனர். திருவண்ணாமலையை அடைந்தபோது இரவு பத்து மணியாகிவிட்டது. கோயிலுக்குச் சென்றபோது அவர்களை வெளிப் பிரஹாரத்தில் சந்தித்த சிவாச்சாரியர்கள், அர்த்தஜாம பூஜை முடிந்து நடை சாத்தியாகிவிட்டதை தெரிவித்தனர். மரகதம்மா குழுவினரோ கோயில் விளக்குகள் அணைக்கப்படும் முன் தாங்கள் சாளரத்தின் வழியாக இறைவனை தரிசிக்க வேண்டினர். குழுவில் பாதி பேர் உள்ளே சென்று அண்ணாமலையாரை தரிசித்துவிட்டு உண்ணாமுலையம்மன் சன்னதிக்குச் சென்றனர்.

அன்னை ஸ்ரீ ஆண்டவன் பிச்சி - வாழ்க்கைக் குறிப்பு.. மூன்றாம் பகுதி - மறு பிறவி

சில வருடங்களுக்கு முன் வேறு ஒரு இடத்தில் நடந்த ஒரு விசித்திரமான சம்பவம் பற்றி தெரிந்துகொள்வது இங்கு அவசியமாகிறது..

தமிழகத்தின் பின்னவாசல் என்ற ஊரில் மஹான் ஸ்ரீ சதாசிவ பிரம்மேந்திராளை பரம குருவாகக்கொண்ட தெலுகு பிராம்மண வகுப்பைச் சேர்ந்த  யோகி ராமகிருஷ்ணா வாழ்ந்து வந்தார். அவர் பன்னிரண்டு வருடங்கள் ஆவுடையார் கோயிலில் தங்கி நவாக்ஷரி மந்திரத்தால் தேவி உபாசனை செய்தவர். மற்றும் கடுமையான தவங்கள் செய்து சித்துக்கள் கைவரப்பெற்றவர். ஒரு கால கட்டத்தில் திருமணமும் செய்துகொண்டார். ஆனால் மனைவியுடன் வாழவில்லை. சேர்ந்து வாழாவிட்டாலும் கணவருடன் ஒரு அடியாராக இருந்து பணிவிடை செய்யும் பாக்கியத்தை கோரினார். ஆனால் அவர் தன்னிடம் எப்போது நெருங்கினாலும் வெறுத்து விரட்டினார். பல காலம் இந்நிலை நீடித்து விரக்தியில் ஒரு நாள் அவர் கணவருக்கு சாபமிட்டார்.. "நீங்கள் அடுத்த பிறவியில் பெண்ணாக பிறந்து நான் பட்ட இன்னல்களுக்கு இணையான துன்பத்தை அனுபவிப்பீர்கள்".

அன்னை ஸ்ரீ ஆண்டவன் பிச்சி - வாழ்க்கைக் குறிப்பு.. முதல் பகுதி - உள்ளம் உருகுதையா பாடல்

அதிகம் அறியப்படாத ஆன்மீக துறவி அன்னை ஸ்ரீ ஆண்டவன் பிச்சி அவர்கள். முருகக்கடவுள் மீது புகழ்பெற்ற பாடல்கள் இயற்றியுள்ளார். இவர் இயற்றிய பாடல்கள் பரிச்சயமான அளவுக்கு இவரைப்பற்றி அநேகருக்குத் தெரியாது. இவர் இயற்றிய "உள்ளம் உருகுதையா" என்ற பாடல் (சென்னை காளிகாம்பாள் கோயிலில் பாடப்பெற்றது) திரு.டி.எம்.சௌந்தரராஜன் அவர்களின் தேன் குரலில் இன்றளவும் நம்மை மயக்குகின்றது.

கந்தக் கடவுளின் நினைவு நம் மனதில் எழும் மாத்திரத்தில், கூடவே அந்த அழகு முருகனைப் போற்றும் தமிழ்ப்பாடல்களும், அவற்றை உள்ளம் உருகிப் பாடிய டி.எம்.சௌந்தர்ராஜன் பற்றிய நினைவும் நம் மனதில் எழுவது நிச்சயம்! குறிப்பாக, 'உள்ளம் உருகுதய்யா...’ பாடலைக் கேட்டு உருகாத தமிழ் உள்ளங்களே இல்லை எனலாம். ஆனால், அந்தப் பாடல் உருவானதன் பின்னணியில் ஒரு சுவையான சம்பவம் இருப்பது பலருக்கும் தெரியாது.

அன்னை ஸ்ரீ ஆண்டவன் பிச்சி - வாழ்க்கைக் குறிப்பு.. இரண்டாம் பகுதி - சிந்தையில் முருகன்

1983ம் வருடம் எழுதிய தன் சுயசரிதையில் ஸ்ரீ ஆண்டவன் பிச்சி இவ்வாறு குறிப்பிடுகிறார்:

'என்னை இளவயதில் திருத்தணி முருகன் பூரணமாக ஆட்கொண்டு பாடும் திறமையும் கொடுத்தான். ஆண்டாள் ரங்கநாதருக்கு திருப்பாவை சூடியதைப்போல் தன்னைக்குறித்து தினம் ஒரு பாடல் பாடச்சொன்னான்.'

நான் பாடிய முதல் பாடலின் சாராம்சம் என்னவென்றால்.. முருகன் என் முன் நின்று தன்னுடைய பன்னிரண்டு தோள்களுக்கும் பாமாலை சூடச்சொன்னான். நீ பார்ப்பதற்கு சிறிய பிச்சி போல தோன்றினாலும், பக்தியுடன் என்னிடம் ஒன்றியிரு, உன் உள்ளம் எப்போதும் என்னிடம் பக்தியால் பொங்கி வழியும் என்று கூறினான்.

அப்போது எனக்கு பத்து வயதுகூட இல்லை. சரியாக பேசவும் வராது. ஆனால் முருகன் என்னை ஆட்கொண்டபின் ஒவ்வொரு நாளும் ஒரு பாடல் பாட அருளினான். சில நாட்கள் பாமாலை நீண்டதாக இருக்கும். என் திருமணத்திற்கு நீண்ட காலத்திற்கு முன்பே முருகன் என்னை ஆட்கொண்டுவிட்டான். முருகன் என் இதயத்தின் ரகசிய அறையில் நுழைந்தபின் வேறு யாருக்கும், எதற்கும் அங்கு இடமிருக்கவில்லை. இந்த உணர்வு இப்பாடலில் வெளிப்படுகிறது.

'இறைவனின் கருனை எனும் கடலில் மூழ்கி முருகன் எனும் முத்தெடுத்தேன்.'

Sri Adi Shankaracharya's Message

सदाशिव समारंबं संकराचार्य मध्यमां |

अस्मत आचार्य पर्यन्तां वन्दे गुरु परम्परां ||

Sadasiva samãrambam Sankarãchãrya madhyamãm |

asmat Ãchãrya paryantãm vande Guru paramparãm ||

Meaning: Starting from Lord Shiva, through Sankaracharya and my aacharya, the guru parampara eternally flows.

The message that is contained in elaborate discussions in the Bhashyas of Sri Shankara is often succinctly expressed in a century of verses, in ten verses, in one verse or even half a verse. He has reconciled the seemingly contradictory conclusions of the Upanishads and in the integrated view that He has presented the eternal, impersonal, consciousness Absolute is the Brahman, the one without a second. By His power which is inscrutable ( अनिर्वचनीया ) and called maya, or mitya, He appears as the universe, conditions by space, Time, etc., that are ever changing. The jiva is not different from the absolute Brahman, but due to Upadhis appears to be different and subject to limitations. The Upadhis limit comprehensions and are unreal like limitless space appearing like room space, pot space, etc.

Sage Thirumoolar

The primary source of biographical details on Thirumoolar is the Tamil work known as Periya Puranam, authored by Sekkilar. Periya Puranam is a work which gives the life stories of all the sixty-three saints (Nayanmars) of Saivism. Though Thirumoolar is a Siddha, he is popularly known as a Saiva saint of the Siddhanta tradition and hence his biography is included in Periya Puranam. The other sources are Nambiyandar Nambi’s Thirutthondar Thiruvandhadi, Umapathy Sivacharyar’s Thirutthondar Purana Saram, Swaminatha Thambiran’s Thiruvavaduturai Puranam, Dandapani Swamigal’s Pulavar Puranam and Agasthyar Vaidhya Rathina Churukkam-300. We may also find some accounts in A.Chidambaranar’s article on Thirumoolar’s biography.

Srimad Appayya Dikshitar

Srimad Appayya Dikshitar

Kanchi Paramacharya says "Veda Shastra means Brahma Sootram by Veda Vyasa, Bhashyam or commentary on it by Sri Sankara Bhagavatpada, Commentary on that called Parimalam by Vachaspati Mishra, Commentary on that called Bhaamati by Amalananda and Appaya Dikshitar’s commentary Parimalam on Kalpataru these five works together are called Veda Shastram".

பிராமணனின் வலது கை

ஸ்ரீமத் அப்பய்ய தீக்ஷிதர் சின்னபொம்ம அரசனை ஆசீர்வதிக்கும் போது எப்பொழுதும் இடது கையில் ஆசிர்வதிப்பார். இதையே அரசனிடம் குற்றமாகக் கூறி அப்பய்ய தீக்ஷிதர் உங்களை இடது கையினால் ஆசீர்வதிப்பது அவரது செருக்கினைக் காட்டுகிறது என்று கூறி அவனது மனதைக் கலைக்க முயன்றார் தாதாசாரியர். அரசனும் இதை தீக்ஷிதரிடமே கேட்டு விட்டான்.

மறுநாள் சபையில் இதைப் பற்றிய விசாரம் வரும் போது மற்றைய பண்டிதர்கள் அனைவரும் மெளனமாக இருந்தார்கள். தீக்ஷிதேந்திரர் உடனே எழுந்து சாஸ்திரங்களில் விதிக்கப்பட்ட வண்ணம் உண்மையான ஒரு பிராமணனின் வலது கையில் அக்னி இருப்பதால் அந்த பிராமணன் தனது இடதுகையினால் தான் ஆசீர்வதிக்க வேண்டும். எந்த வஸ்துவை நோக்கி அந்த பிராமணனின் கை தூக்கப்படுகிறதோ அது அவனது கையின் அக்னியால் எரிந்து விடும் என்று கூறினார்.

Ganapati Muni (Kavyakantha)

"We are all educated but Ganapati Muni is education Itself"

- Kashi Krishnacharya, Famous Sanskrit Scholar

Vasistha Ganapati Muni (November 17, 1878 - July 25, 1936), famed as Kavyakantha , and popularly addressed as Nayana, was a mighty spiritual personality in his own right and had a large following of illustrious disciples. It is a standing testimony to his spiritual sincerity, humility, and intellectual honesty that he recognized the uniqueness of Bhagavan Sri Ramana Maharshi's teaching , accepted Him as his Guru, and proclaimed him as the Maharshi to the whole world.

For the various Sri Ramana followers, advocates, disciples, adherents, and historians, Ganapati Muni is pretty much known as the person that first gave the venerated Indian holy man the title/name Bhagavan Sri Ramana Maharshi --- and as well, in 1911, introduced him to the Bhagavan's first western disciple, an Englishman by the name of Frank H. Humphreys.

The oven that never extinguishes

The oven lighted by Vallalar about 142 years ago, on May 23, 1867 in the Sathya Dharma Sala never extinguishes and continue to burn till today. Vallalar started the Annadhana – feeding the poor. The oven is 21 feet long and 2.5 feet deep. As the oven should not extinguish, the temple does not buy match box at all. Though no cooking is done during the nights, a staff of the temple would be putting firewood to keep the oven alive. The feeding is being continued for the past 142 years since it was started. All provisions and other materials such as rice, sugar, salt etc. are supplied by devotees. The feeding is done five times a day – 6.00 a.m., 8.00 a.m., 12.00 a.m., 5.00 p.m. and 8.00 p.m.

Mannargudi Periyava (Brahmasri Raju Sastrigal)

Mannargudi Periyava

In ‘Deivathin Kural,’ Paramacharya says this of Mannargudi Periyava: 

“In normal practice a Sanyasi or a head of Mutt is addressed as ‘Periyava.’ But the only family man to be accorded that respect is ‘Mannargudi Periyava.’ He earned that regard due to his vast knowledge which he imparted to numerous students including sanyasis and his great qualities such as bhakti, strict adherence to our ancient scriptures, humbleness and simple lifestyle.” 

Raju Sastrigal was the ninth in the line of the direct descendants of Appayya Dikshitar and was born on May 28, 1815 (Yuva, Vaikhasi 17, Sunday) to Maragathavalli and Margasagayar. His immediate ancestors had lived in a village called Koothambadi near Tiruvarur having acquired it by a grant at about the beginning of the 18th century; but the original home of the family was Adayapalam near Arani in the North Arcot District.

Shri Thyagabrahmam "On whose art no human hand can improve"

Saint Shri Thyagaraja's Samadhi, Thiruvaiyaru, TN.

The life and work of Thyagaraja, the bard of Thiruvayyaru, is a miracle of miracles. For no musician, with exception of Purandaradasa, revolutionized and gave direction to Indian music as he did. So creative a musician and saint was he that he has come to be known as Sri Thyaga Brahmam, which is a reference not only to his creativity but carries with it a part of his father's name, Ramabrahmam.

The bulwark of a great culture, the Vijayanagara Empire, with all its glory, fell at the end of the 16th century. The invasion from the North brought in its wake new, though not always commendable, trends in living. Quite a few Hindu families had to flee to Southern areas which were still peaceful. Many found shelter under the benign rule of the Nayakas and the Maratha kings of Tamilnadu.

Krishna Dwadasa Manjari

Shri Hari Hara

While Sridhara Ayyawal was staying in Trichy, some greedy neighbours voiced their opinion to the King that Ayyawal was more leaning towards Lord Shiva than Lord Vishnu and he should be put to test. The King who was a great devotee of Ayyaval did not like the idea of testing the saint. However the desire to know the heart of the saint sprouted in him and hence he decided to test Ayyaval without malice and hit upon a plan. 

He ordered the priests to dress up Sri Mathrubhuteshwara Lord Shiva in Tiruchirapalli as Lord Krishna and take him in procession. He thought that Sridhara Ayyaval’s reaction would indicate his bias. When the procession passed through the home of Ayyaval he was meditating on Lord Shiva. Upon hearing that the procession is nearing his house he came out to see the Lord and found Mathrubuteshwara in the form of Krishna. 

Upon seeing this Ayyaval spontaneously poured out and started praising Lord Krishna through his divine composition known as “Krishna Dwadasa Manjari comprising of twelve verses and in one of the verse he asks , “Oh! Lord Krishna! When will I spend every moment of my life in meditating on your Lotus Feet by reminding myself of the transitory nature of this world, being humble, knowing my deficiencies, turning blind to other’s faults, being compassionate towards all living beings, being a servant of the devotees of the Lord and eyeing both joy and sorrow alike?” 

The King was taken aback on this and all his greedy neighbours fell at the feet of Sridhara Ayyaval and apologized for their ignorance. The King then requested Ayyaval to stay back in Trichy. However Ayyaval politely declinded the offer as that will stop his mission of spreading the divine message to the world.

|| shrI shrIdharave.nkaTeshAryeNa kR^itA ||

durAshAndho\-.amuShminviShaya\-visarAvartajaThare
tR^iNachChanne kUpe tR^iNakabalalubdhaH pashuriva |
patitvA khidye.asAvagatirita uddhR^itya kalayeH
kadA mA.n kR^iShNa tvatpadakamalalAbhena sukhitam || 1 ||

katha.nchi\-dyachchitte kamalabhava\-kAmAntakamukhAH
vahanto majjanti svaya\-manavadhau harShajaladhau |
Vkva taddivya\-shrImachcharaNakamala.n kR^iShNa bhavataH
kva chAha.n tatrehA mama shuna ivA\-khaNDalapade || 2 ||

durApastva.n kR^iShNa smarahara\-mukhAnA.n tadapi te
xatiH kA kAruNyA\-dagatiriti mA.n lAlayasi chet |
prapashyan rathyAyA.n shishu\-magati\-muddAmarudita.n
na samrADapya~Nge dadhadurudayassAntvayati kim || 3 ||

pratishvAsa.n netu.n prayatanadhurINaH pitR^ipatiH
vipattInA.n vyakta.n viharaNamida.n tu pratipadam |
tathA heyavyUhA tanuriyamihA\-thApybhirame
hatAtmA kR^iShNaitA.n kumati\-mapahanyA mama kadA || 4 ||

vidhIshArAdhyastva.n praNaya\-vinayAbhyA.n bhajasi yAn
priyaste yatsevI vimata itarasteShu tR^iNadhIH |
kimanya\-tsarvApi tvadanabhimataiva sthitiraho
durAtmaiva.n te syA.n yaduvara dayArhAH kathamaham || 5 ||

vinindyatve tulyAdhika\-virahitA ya khalu khalAH
tathA bhUta.n kR^itya.n yadapi saha taireva vasatiH |
tadevAnuShTheya.n mama bhavati nehAstyaruchira\-
pyaho dhi~NmA.n kurve kimiva na dayA kR^iShNa mayi te || 6 ||

tvadAkhyA\-bhikhyAna tvadamala\-guNAsvAdana bhavat\-
saparyAyAsaktA jagati kati vA.a.anandajaladhau |
na khelantyeva.n durvyasana\-hutabhuggarbha\-patita\-
stvaha.n sIdAmyeko yaduvara dayethA mama kadA || 7 ||

kada vA nirhetUnmiShita\-karuNAli~Ngitabhavat\-
kaTAxAlabdhena vyasanagahanA\-nnirgata itaH |
hatAsheSa\-glAninyamR^itarasa\-niShyandashishire
sukha.n pAdA.nbhoje yaduvara kadAsAni viharan || 8 ||

anityatva.n jAna\-nnatidR^iDha\-madarpassavinayaH
svake doShe.abhij~naH parajuShi tu mUDhassakaruNaH |
satA.n dAsashshAnta\-ssamamati\-rajasra.n tava yathA
bhajeya.n pAdAbja.n yaduvara dayethA mama kadA || 9 ||

karAla.n dAvAgni.n kabalitavatA deva bhavatA
paritrAtA gopAH paramakR^ipayA kinna hi purA |
madIyAntarvairiprakara\-dahana.n ki.n kabalayan
dayAsindho gopIdayita vada gopAyasi na mAm || 10 ||

na bhIrAruhyA.nsa nadati shamane nApyudayate
jugupsA dehasyAshuchinichayabhAve spuTatare |
api vrIDA nodetyavamatishate satyanupada.n
kva me syAttavabhaktiH kathamiva kR^ipA kR^iShNa mayi te || 11 ||

balIyasyatyanta.n madaghapaTalI tadyadupate
paritrAtu.n no mA.n prabhavasi tathA no damayitum |
alAbhAdartInAmidamanuguNAnAmadayite
kiyaddausthya.n dhi~NmA.n tvayi vimatamAtmadruhamimam || 12 ||

|| iti shrI shrIdharave~NkaTeshAryeNakR^itA
kR^iShNadvAdashama~njarI samAptA ||

Also read Sri Sridhara Venkatesa Ayyaval

The Compassion of Lord Shiva

Sri Sridhara Venkatesa Ayyaval

Sri Sridhara Ayyaval used to visit the Temple of MahaLinga, Lord Shiva, in the nearby city of Madhyarjuna. Rain or shine, he would not miss visiting the temple. He preferred to see the Lord when there was not much crowd and so chose the early hours of the morning for the visit.

Once, Lord Shiva intended to test the love and devotion of Sri Sridhara Ayyaval. That day, Sri Sridhara Ayyaval was on his way to the temple as usual. He had to cross the river Kaveri in order to reach the temple. On reaching the banks of Kaveri he found the river flooded. Boatmen refused to ferry the boat across the river. Sri Sridhara Ayyaval could not bring himself to return home without seeing His Lord in the temple. Gazing at the tower of the temple on the other shore, Sri Sridhara Ayyaval stood with tear-filled eyes. He felt he must have offended the Lord in some way and that sin acted as a block to the darshan of His Lord. He composed a soulful prayer called 'AarthiHara Stotra' in which he prayed, "Oh Lord! Please bestow your loving and compassionate glance on me, who is suffering from the pangs of separation from you! You have the untarnished fame of relieving the one who merely chants your Divine name from the clutches of sorrow! How is it that though I have sought refuge in You, I am agonized? Did you not bestow your grace on the hunter who, on death bed, chanted your divine name 'Hara Hara Hara' unintentionally, while teaching his son the way to hunt-'Prahara, Aahara, Samhara'(attack, bring, kill)? Such being your compassion, how can you turn your face away from me who am piteously praying- 'Save me Lord Shiva!'

While Sri Sridhara Ayyaval was lamenting thus a priest of the Shiva Temple, who was known to him, came to him and gave Vibhoothi Prasada (Sacred ashes). He said to Sri Sridhara Ayyaval, "I did not find you in the temple today. Knowying that you would be saddened at not being able to cross the river and have the vision of the Lord I decided to come and give you the sacred ashes." Transported to Bliss Sri Sridhara Ayyaval prostrated before the priest and accepted the sacred ashes with reverence.

While Sri Sridhara Ayyaval moved towards his home, shedding tears of joy thinking of the love of the Lord towards His devotees, the question 'how did the priest manage to cross the flooded river?' arose in him. From his memory he recalled that the priest was not a bit wet and the sacred ashes smeared on his body were not sumdged! Sri Sridhara Ayyaval wondered if it was Lord Shiva himself who had come in the garb of the priest. Next day, the flood subsided and Sri Sridhara Ayyaval went to the temple and found the same priest there. Sri Sridhara Ayyaval thanked the priest for his kindness and said that his mind was at peace only after receiving the sacred ashes from him the previous day. The priest was utterly confused hearing this. He said, "Sir! I never came to the other shore! Indeed, who could have dared to cross the flooding river?"

On hearing this, Sri Sridhara Ayyaval was moved beyond words. He realized it was Lord Shiva himself who had taken pity on him and come to give the sacred ashes. With a grateful heart he sang the glory of the compassion of the Lord in the hymn 'Dayashatakam'. In this hymn, he sings, "Oh! The Compassion of the Lord! One is cleansed of all his sins the moment you cast your glance on him! When will you bless me so that I will always be immersed in the bliss of chanting the Divine names like 'Madhava', 'Murari', 'Kaamaarey', 'Shiva', 'Mahadeva', 'Govinda' and 'Purahara'! Be pleased to bestow two boons on me! That my mind may always be established in the Divine Form of Lord Shiva and that my tongue may always chant the Divine Names! In my last breath, let me chant the Divine Name 'Shiva'!"

Sri Sridhara Ayyaval, who composed 100 such verses glorifying the compassion of the Lord, was none other than Lord Shiva himself! Needless to say, he was an epitome of compassion! He could not bear to see anyone suffer. He considered even liberation a trifling matter as compared to compassion to all beings.

One day, while Sri Sridhara Ayyaval was on his way to visit the temple of Lord Shiva, he discoursed to his devotees emphasizing the glory of divine names and love for the Lord. Sri Sridhara Ayyaval looked unusually bright and lustrous that day. In the sanctum sanctorum of the Lord, with tears in his eyes, he prayed to the Lord through many verses. Overwhelmed by the pangs of separation from the Lord and unable to stand it any longer, Sri Sridhara Ayyaval rushed to the Sanctum of the Lord in order to embrace Him. While the priests attempted to stop him Sri Sridhara Ayyaval ran and disappeared into the Sanctum of the Lord. The Lord, in the form of Linga, shone brightly like a sun for some time. The awestruck devotees stood looking on, as this wonderful incident happened, and shed tears.


Also read: Sri Sridhara Venkatesa Ayyaval



Courtesy: http://www.sriayyaval.org,

The story of Iyppasi Annabhishekam

Annabhishekam is held on full moon day in the seventh month of every year - i.e. Iyppasi (Tamil calendar) Asvini (Hindu calendar) (October/November), for Shivalingam, presiding deity of all Shiva Temples in South India. Devotees believe that performing annabhishekam to the Lord on this day would rid them of all their problems.

The Power of Uchchishta

Sri Bhagavan Nama Bodhendra Saraswati Swamigal

Purushothaman was born in Kanchipuram to pious parents and even as a child, was given in service to the then pontiff of Kanchi Kamakoti Mutt.  He had great love towards his Guru and served him with all faith and sincerity. Later his Guru gave him the sanyasa name of Sri Bhagavan Nama Bodhendra Saraswati Swamigal.

Sri Bodhendra travelled to various villages spreading the greatness of Rama nama (Taraka mantra). Once He went to a village called Perambur near Raja Mannargudi. There he was invited by a couple to their house for bhiksha (partaking food). He initiated them with ‘Rama’ nama and then agreed to visit their house. All arrangements were made in the house for the arrival of Swamiji. The host had a 5 year old son who was deaf and dumb since birth. Since all the householders were busy carefully preparing for Swamiji’s arrival, the child was not fed anything since the morning. He was starving.

Saint with Golden Hand

...Yet another day when i went to Thenambakkam, Maha Periyava sat like Seshadri Swamigal, with legs folded in the same way and his left hand palm holding the chin and asked ‘Is this not how HE is sitting?’. I could not make out any difference between the two of them and tears welled up in my eyes. It was some time later that Maha Periyava spoke those immortal words 

‘Will I ever become like Seshadri Swamigal?, Will I attain that level?’ 

If Maha Periyava whom all of us know is saakshath Parameswaran said this of Seshadri Swamigal, at what level HE must have been? 

- Writer Sri.Bharanidharan

Mahan's birth

The appearance of Divine Light, on Saturday, 22nd January 1870, signalled the birth of Mahan when the Hastham star was in the ascendant. Sri Séshadri Swamigal was born to Vardarajan and Maragathammal. As he was born on a Saturday, He was given the name Séshadri in honor of Lord Srinivasa (Balaji).

When he was four years of age he would sing devotional songs and stotras, taught by his mother, in a melodious voice and everyone regarded the boy as a Divine-child.

How he came to be know as Séshadri with the Golden Hand

Every day, Mahaan's mother used to take the child Séshadri to the temple. On their way one shopkeeper would sell Krishna idols. One day the child got down on seeing the beautiful idols of Lord Krishna, and told his mother that he would perform puja (prayers) to Lord Krishna. The shopkeeper was so happy to see the child's interest that he gave the idol free to the child.

The next day when Magathammal went with the child to the temple, the shop- keeper prostrated at her feet and took the child's hand and saluted it saying "Golden Hand", "Golden Hand". All the bystanders were surprised at the attitude of the shop-keeper. He started explaining that he never had such tremendous sales and attributed it to the touch of the divine child. He went on to say that all the idols were sold out. This news spread throughout the village and everyone started addressing Séshadri as "Thanga Kai Séshadri", which means "Séshadri with the Golden Hand."

Through out His life Sri Séshadri performed many miracles and continues to do so to this day (through his subtle body and also through his disciples.)