Atmarpanastuti - Sloka 50

आत्मार्पणस्तुतिरियं भगवन्निबद्धा

यद्यप्यनन्यमनसा न मया तथापि ।

वाचापि केवलमयं शरणं वृणीते

दीनो वराक इति रक्ष कृपानिधे माम् ॥ ५०॥

इति श्रीमदप्पय्यदीक्षितेन्द्राणां कृतिश्वन्यतमा आत्मार्पणस्तुतिः सम्पूर्णा ।

ஆத்மார்ப்பண ஸ்துதிரியம் பகவன் நிபத்தா

யத்யப்யனன்ய மனஸா ந மயா ததாபி |

வாசாபி கேவலமயம் சரணம் வ்ருணீதே

தீனோ வராக இதி ரக்ஷ க்ருபாநிதே மாம் || 50 || 

நான் ஏகாக்ரசித்தனாக இருந்து இந்த ஆத்மார்ப்பண ஸ்துதியை இயற்றவில்லை எனினும் தயாநிதியே! ஸ்துதி ரூபமான வார்த்தைகளை (மனமுருகாமல்) மட்டுமாவது சொல்லுகிறானே என்று கருணை புரிந்து என்னை ரக்ஷிப்பாயாக.

AtmArpaNastutiriyaM bhagavannibaddhA

yadyapyananyamanasA na mayA tathApi |

vAchApi kevalamayaM sharaNaM vRuNIte

dIno varAka iti rakSha kRupAnidhe mAm || 50 ||

O Bhagavan, though this AtmArpaNastuti has been composed by me without my mind being totally concentrated on You, protect me, O Abode of Compassion, considering that this helpless, miserable one is surrendering to You at least by words. 

Courtesy: http://www.shaivam.org, Sri S.N.Sastri