Atmarpanastuti - Sloka 23

त्वामॆवैकं हतजनिपथॆ पान्थमस्मिन्प्रपञ्चॆ

मत्वा जन्मप्रचयजलधॆः बिभ्यतः पारशून्यात् ।

यत्तॆ धन्याः सुरवर मुखं दक्षिणं संश्रयन्ति

क्लिष्टं घॊरॆ चिरमिह भवॆ तॆन मां पाहि नित्यम् ॥ २३ ॥

த்வாமேவைகம் ஹதஜனிபதே பாந்தமஸ்மின்ப்ரபஞ்சே

மத்வா ஜன்மப்ரசயஜலதே: பிப்யத: பாரசூன்யாத் |

யத்தே தன்யா: ஸுரவர முகம் தக்ஷிணம் ஸம்ச்ரயந்தி

க்லிஷ்டம் கோரே சிரமிஹ பவே தேன மாம் பாஹி நித்யம் || 23 ||

ஜன்மத்திற்குப் பின் ஜன்மமாக எடுத்துக்கொண்டு ஸம்ஸாரமென்ற முடிவற்ற பாதையில் அவதிப் பட்டுக்கொண்டு போய்க்கொண்டிருக்கும் ஜீவனுடன் அந்தராத்மாவான ஈசன் ஒருவனே துணையாகக் கூடவே போய்க்கொண்டிருக்கிறார். இவ்விதம் ஜீவனுக்கு துணைவரும் பரமாத்மாவே மார்க்கபந்து ஆகிறார். பிறவிக் கடலினின்றும் கரையேற நிச்சயித்த பெரியோர்கள் அவர் தம் துணையாருக்கும் பகவானின் பஞ்ச முகங்களில் தென்னோக்கியதான அகோர முகத்தை சரணமடைந்து முக்தி யடைகிறார்க்ள். தீக்ஷிதர் அவர்கள் பரத்வாஜ கோத்தரத்தில் பிறந்தவர். ஆதலால் தன் குலத்திற்கு முதல்வரான பரத்வாஜ முனிவரின் வரலாற்றைத் தெரிந்து கொண்டு அதைத் தானும் பின்பற்ற நினைக்கிறார். பரத்வாஜ முனிவர் ஐந்து முகமுடைய பரமேச்வரனின் அகோர முகத்தின் மூலம் சிவதீக்ஷை பெற்றார் என்பது ஐதிஹ்யம். பரத்வாஜ் முனிவரைக் கரையேற்றிய அகோர முகத்தால் என்னையும் கரையேற்றுவாயாக என்று ப்ரார்த்திக்கிறார்.

tvAmEvaikaM hatajanipathE pAnthamasminprapa~jchE

matvA janmaprachayajaladhEH bibhyataH pArashUnyAt |

yattE dhanyAH suravara mukhaM dakShiNaM saMshrayanti

kliShTaM ghOrE chiramiha bhavE tEna mAM pAhi nityam || 23 ||

Frightened by this shoreless ocean of births, I am suffering intensely since long. Knowing that You are the only companion in this world that is a path of terrible suffering due to repeated births and deaths, I beseech You to rotect me always with Your face turned towards the south which the fortunate ones (the great sages) take refuge in, O greatest of gods.

Courtesy: http://www.shaivam.org, Sri S.N.Sastri