Atmarpanastuti - Sloka 44

विविधमपि गुणौघं वेदयन्त्यर्थवादाः

परिमितविभवानां पामराणां सुराणाम् ।

तनुहिमकरमौले तावता त्वत्परत्वे

कति कति जगदीशाः कल्पिता नो भवेयुः ॥ ४४॥

விவிதமபி குணெளகம் வேதயந்த்யர்த்தவாதா:

பரிமித விபவானாம் பாமராணாம் ஸுராணாம் |

தநு ஹிமகரமெளலே தாவதா தத்பரத்வே

கதி கதி ஜகதீசா: கல்பிதா நோ பவேயு: || 44 || 

பரமேசுவரன் ஒருவனே ஒழியப் பல பேர்கள் இருப்பது அஸாத்யம். அந்த ஒருவனுக்கு உட்பட்டே மற்றவர்கள் ஆட்சி நடத்துவது கிரமமாகும். இல்லையேல் உலகங்களுக்குக் கேடு விளையும். ஆனால் உன்னைத தவிர மற்ற விஷ்ணு முதலிய தேவதைகளின் பெருமைகளை விரிவாய் வர்ணிக்கிறார்களே என்றால் அவ்வித வர்ணனைகள் அர்த்தவாதங்கள் ஆகின்றன. அவை தாற்காலிகமான ஸ்துதிகள். முடிவான தீர்மானத்தைக் குறிக்கின்றனவாக மாட்டா. ஸர்வேச்வரனான உன்னைத் தவிர மற்ற தேவர்கள் ஒரு வரம்புடன் கூடிய மகிமையைப் பெற்றவர்களே. அவர்கள் தவறுகளைச் செய்பவர்களாயும், அந்தப் பாப பயன்களை அடைபவர்களாயு மிருக்கிறார்கள். ஆதலால் அவர்கள் பாமரர்கள். நீயோ ஞான கலைக்கு அடையாளமான சந்திரகலையை தரித்தவன். அளவற்ற தடையற்ற மகிமை வாய்ந்தவன்.

vividhamapi guNaughaM vedayantyarthavAdAH

parimitavibhavAnAM pAmarANAM surANAm |

tanuhimakaramaule tAvatA tvatparatve

kati kati jagadIshAH kalpitA no bhaveyuH || 44 ||

Let the arthavAdAs (statements of praise) in the Vedas attribute various kinds of merits to the other gods who are of limited power and glory. O Lord with the crescent moon on Your forehead! That way how many lords of the world are being (wrongly) imagined as superior to You!

Courtesy: http://www.shaivam.org, Sri S.N.Sastri